စဆရ ႀကီး“ဗျာ….” ကိုအောင်ခန့်နှုတ်ဖျားမှ အံ့ဩသည့်စကားလုံးကြီးတစ်လုံး လွှတ်ကနဲ ထွက်ကျသွားလေ၏။ အိမ်မက်ပေလားဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မဆိတ်မိတော့ပါ။ နေ့လည်ဘက်ကြီး နားနှင့်ဆတ်ဆတ်ကြားလိုက်ရသည်မှာ ဘယ်လိုမှ မမှားနိုင်ပေ။ ကိုအောင်ခန့်ကိုယ်တိုင် ပုံစံထုတ်၊ လက်သမားများနှင့်အတူ အိမ်တိုင်ထောင် ဆောက်လုပ်ခဲ့သော သူ၏အိမ်ပေါ်တွင် ယောကျာ်းသားတစ်ယောက် တက်နေနေသည်မှာ တစ်နှစ်ခန့်ပင်ရှိတော့မည်ဟူသတတ်။ တစ်မိသားစုလုံး သူနှင့် သူ့ဇနီးသာ နှစ်ယောက်တည်းရှိသောအိမ်မှ သူထွက်လာသောအခါ သူ့မိန်းမတစ်ယောက်တည်း ရှိနေရမည်ဖြစ်သော်လည်း ခုတော့ တစ်ခြားယောကျာ်းတစ်ယောက် အိမ်ပေါ်ရောက်နေသည်ဟုကြားရပြန်တော့ ထိုသူ ဘယ်သူလဲဟု သိချင်စိတ်က ကြီးစိုးလာလေပြီဖြစ်သည်။ စိတ်ထဲတွင်မတော့ သူ့ထက်အသက်ကြီးသော၊ ရွက်ကြမ်းရေကျို၊ တောသူမတစ်ယောက်ကို ယူထားသည့်အတွက် မဖြစ်နိုင်ပါဘူးလေဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိမ်လည်နေမိသည်။ နီးစပ်ရာအသိများကို အဆက်အသွယ်မရ ရအောင်လုပ်ပြီးမေးသောအခါတွင်လည်း စိတ်မကောင်းသည့်လေသံများဖြင့် သူတို့မသိကြောင်းသာဖြေဆိုကြသဖြင့် ကိုအောင်ခန့်မှာ နေမထိ၊ထိုင်မသာ ဖြစ်လာရလေပြီ။ ခက်သည်က ကိုအောင်ခန့်သည် ဘဝကို ကိုယ်တိုင်ရုန်းကန်လာရသူဖြစ်သည့်အတွက် […]
comegyiပီကာဆိုကြီးကတော့ သေခြင်းတရားကို မိန်းမတစ်ယောက်လိုပဲ သဘောထားသည်ဟု ဆိုသည်။ ဘဇာ ကြောင့် ထိုသို့ ဆိုလေသည်ကို ကျွန်တော်မပြောတတ်ချေ။ သူ့အလိုအရဆိုလျှင်တော့ ကျွန်တော် လည်း သေခြင်းတရားကို ကြုံခဲ့ပြီးပြီဟု ထင်သည်။ လူကိုယ်တိုင် လုံးလုံးလျားလျား မသေသွားသော်လည်း စိတ်သေသွားခဲ့သည်မှာ ကြာခဲ့ပါပြီ။ ထို့ကြောင့် ပီကာဆိုကြီး တော်သည်ဟု ကျွန်တော့်အယူအဆနှင့် ကျွန်တော် ထောက်ခံပါသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝကတည်းက ကျွန်တော့်မှာ မီးမကင်ရသေးသော ပေါင်မုန့် လုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းလေး တစ်လုံးရှိပါသည်။ ထိုပေါင်မုန့်ကလေးသည် စားချင်စရာကောင်းလှအောင် ကျွန်တော်မစားရက်သော ပေါင်မုန့်ကလေးလည်း ဖြစ်သည်။ ရဲရင့်သန္တာကို ကျွန်တော်ခိုးခေါ်သော နာမည်မှာ ပေါင်မုန့်ကလေးဖြစ်ပါ၏။ ထိုစဉ်ကတည်းက ပေါင်မုန့် ကလေးအား ကျွန်တော်ရည်းစားစကား ပြောလိုလှနေပြီ။ သို့သော်လည်း မပြောဖြစ်ခဲ့ပါ။ အရသာရှိမည်ဟု မထင်သေး၍ ဖြစ်ပါသည်။ ချစ်တယ် ဟူသော […]
aye.kkဒေါက်တာဂျိမ်း(စ်)ဘီဆမ်းမနား(James B. Sumner) သည် secret of life enzymes“အသက်ရှည်အင်ဇိုင်းများ၏လျှို ့ဝှက်ချက်”အမည်ရှိစာအုပ်ကိုရေးသားပြုစုခဲ့သဖြင့် နိုဘဲလ်ဆုကို ၁၉၄၆ ခုနှစ်ကရရှိခဲ့လေသည် ၊ အောက်ပါအချက်များပါဝင်လေသည် ။ အင်အားကုန်ခမ်းနွမ်းနယ်သောစိတ်များပေါ်ပေါက်လာလျှင်အခြားကြောင့်မဟုတ် သင်၏အသက်တနှစ်ပြီးတနှစ်ကြီးလာစဉ်တွင် ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်း၌ အင်ဇိုင်းများနည်းပါးလာခြင်းနှင့် အင်ဇိုင်းဓါတ်များအားပျော့လာခြင်း ပင်ဖြစ်လေသည် ၊ ကိုယ်ခန္ဓာတည်ဆောက်ရာတွင်အင်ဇိုင်းဓါတ်အားမပြည့်ဝသဖြင့်ဖြစ်ပေါ်လာသောညှိုးနွမ်းဆုတ်ယုတ်မှု များကို လူသားများတိရိစ္ဆာန်များနှင့် ပိုးမွားများ၏ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်း၌ တွေ ့ရသည် ၊ အင်ဇိုင်းများသည် ကိုယ်ခန္ဓာကျမ်းမာရွှင်ပျနုပျိုလျှက် အသက်ရှည်ရေးတွင်အလွန်အရေးကြီးပေသည် ။ အစာစိမ်းကိုချက်ပြုတ်ကြော်လှော်ပြုပြင်ခဲ့လျှင် အင်ဇိုင်းဓါတ်များပျက်စီးသည်ဟု (stay young longer)”နုပျိုလျှက်အသက်ရှည်ပါ”စာအုပ်တွင် လင်ဒါကလပ်အမ်အေ ကရေးသားဖော်ပြထားသည်။ ထိုစာအုပ်၌အိုမင်းရင့်ရော်သော လူကြီးများအားစမ်းသပ်စစ်ဆေးကြည့်သောအခါတွင် အစာစိမ်းများမှသာရနိုင်သောအင်ဇိုင်းဓါတ်များလုံလုံလောက်လောက်မရရှိသဖြင့်မောပန်းနွမ်းနယ်နေသည်ကိုတွေ ့ရှိရသည် ။ ထိုလူကြီးများ၏ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်း၌အင်ဇိုင်းဓတ်များသည်တနှစ်ပြီးတနှစ်နည်းပါးယုတ်လျှော့လာသည် ကိုလည်းတွေ ့ရှိရသည် ။ အင်ဇိုင်းဓါတ်များနည်းပါးလာသည်နှင့်အမျှအရေများတွန် ့၍အရေးအကြောင်းများ ပေါ်လာသည်၊ဆံပင်များကျဲလာသည် ၊ ကျွတ်လာသည် ၊ကြွက်သားများပျော့အိတွဲကျလာသည်။ […]
TTNUကျုပ်ဘယ်သူလဲ … ဟုတ်လား? ကျုပ်နာမည်က အော်စကာ … နေတာကတော့ ဆေးရုံတစ်ရုံမှာ။ ဒီလိုဗျ..ဒီဆေးရုံက လက်လွှတ်ရတော့မဲ့ဆဲဆဲ.. နာမကျန်းရောဂါသည်တွေကို ကုသပေးတဲ့ ဆေးရုံငယ်လေးပါ။ ဒီလူနာတွေ ဝေဒနာသက်သာအောင် ဆရာဝန်တွေ သူနာပြုတွေက စောင့်ရှောက်ကြတယ်ဗျာ။ စေတနာ အပြည့်နဲ့နော်။ ဆေးရုံကလူနာတွေ ကြည့်ရတာ အားမရလိုက်တာ.. သက်သာတဲ့လူကို တယ်မရှိလှပါဘူး။ နေဝင်ချိန်ကို စောင့်နေသလိုပါပဲ။ ကျုပ်လား? အင်း..ကျုပ်ကလေ ဒီလိုပါပဲ၊ လူနာတွေ တစ်ယောက်စီ တစ်ယောက်စီ တိုင်း ဆီကို သွားလည်တာပါပဲ။ သူတို့ကိုလည်း အားပေးရင်း၊ သူတို့ ဝေဒနာတွေကိုလည်း အကဲခတ်ရင်း လေ့လာရင်းပေါ့ဗျာ။ ပြောရဦးမယ်ဗျ၊ သူနာပြုတွေကလည်း ကျုပ်ဆို ခင်မင်နေကြပါပြီ၊ သူတို့က ကျုပ်ကို ခင်ကြလို့ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်ကျွေးကြပါတယ်။ ကျုပ်နေရထိုင်ရတာ အဆင်ပြေပါတယ်။ ကျုပ်မို့လို့ လူနာမိတ်ဆွေတွေအနားမသွားလိုက်နဲ့ သူတို့အချင်းချင်းပြောနေကြတာ […]
ムラカミထို နေ့ က ပေါ့... ကျမရဲ့ မေးခွန်းကို ခေါင်းညှိမ့်ရုံတင်တုန့်ပြန်ခဲ့တာ .. နှုတ်ခမ်းမွေးရေးရေးလေး ထားတတ် ပြီး သူ့ ရဲ့ ပိရိသေသပ်တဲ့ နှုတ်ခမ်း တစုံ ကို စတင် သတိပြုမိတဲ့နေ့ပေါ့...ဟုတ်တယ် ... အဲ့သည့်အတိုင်း အတိအကျပဲ.. ထို နေ့ကပေါ့ ... သူကျမကို ငေးကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရပြီး ရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်လာတယ်... ကျမ ...ရှက်နေတာလား?? .. ဘာရှက်စရာ ရှိလို့ပါလိမ့် .... သည်အကြည့်တွေ သည်မျက်လုံးတွေကို ရင်မဆိုင်ရဲသလိုရှိပေမယ့်... ခိုးခိုးပြီး ပြန်ကြည့်နေမိတာ ...သူသိသွားပါသလား ..... ထိုနေ့ကပေါ့ .... သူဆိုနေတဲ့ သီချင်းတွေ .. ဘာတဲ့ ... "နံရိုးကင်" လည်းပါရဲ့ "စာမျက်နှာ-၁၅" ကိုတောင် "ဟိုတဖက် […]
အဲ့သည့်နေ့ က ပေါ့... ဓါတ်လှေကား ရှေ့မှာ အမှတ်မထင်ပဲ ဆုံလိုက်တဲ့ အခိုက်အတန့် ... "သူ ...presentation အတွက် documents တွေ ပြင်ဆင်တာ ပြီးပြီလားဟင် တဲ့ ...." သူမဆီက ကျနော် ပထမဆုံးကြားဖူးတဲ့ စကားလုံးလေးများ ..ဟုတ်တယ် ... အဲ့သည့်အတိုင်း အတိအကျပဲ.. အဲ့သည့်နေ့ကပေါ့ ... lecture လိုက်နေရင်း ..မျက်နှာရှေ့ကို ဝဲပြီး ကျနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေကို အလိုမကျသလို နှုတ်ခမ်းစူရင်း ball-pen အဖုံးကို ကလစ်လေး တစ်ချောင်းလို ခေါင်းမှာ ထိုး စိုက် လိုက်တာ .... break-time မှာ သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားလက်စုံကျရင်း ....သူမ ..သည်ဘက်ကိုဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ... ကျနော် သူမကို စိုက်ငေးနေမိတာ […]
koyin sithu“အိသဒ္ဓါမိုး… ရယ်…” ဖြတ်သန်းသွားတဲ့ လေနုအေးတွေထဲမှာ အဲ့ဒီနာမည်လေးက ဖူးပွင့်လွင့်မျောသွားပါရဲ့။ တကယ်ဆို ရင်ခုန်သံတစ်ခုကို အလွယ်တကူ ပြုပြင်ဖာထေးဖို့ ငါမတတ်နိုင်ခဲ့တာအမှန်ပါ။ နင်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့အကြောင်းအချက်တစ်ခုခုကို ပြန်တွေးမိတိုင်း ငါ့ရင်တွေဟာ လှိုင်မောပြိုစီးနေတတ်တယ်။ တိုးတိုးတိတ်တိတ်ကြေကွဲဖို့ပဲ ငါအခါခါ ကြိုးစားခဲ့ပေမယ့် မအောင်မြင်ခဲ့ရပါဘူး။ နင်က ဆူညံပေါက်ကွဲနေတဲ့ ငါ့ရဲ့မီးတောင်ငယ်လေးတစ်ခု မဟုတ်လား…။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အိသဒ္ဓါမိုး ရယ်…. နင့်ဆန္ဒအမှန်ကို ရိုးဖြောင့်စွာ ပြောပြတဲ့အတွက်ရော၊ နင့်အသံစူးစူးလေးတွေနဲ့ တောင်းပန်တဲ့အတွက်ရော… မလိုအပ်ပေမယ့် နင့်ကိုငါကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ ငါတို့နှစ်ယောက်ကြားမှာရှိတဲ့ သူငယ်ချင်း နံရံကြီးကို အခါအားလျော်စွာ ငါကကျော်ဖြတ်ဖို့ လွန်မြောက်ချင်နေခဲ့မိတာ….။ ကဗျာလေးတွေကို ချစ်တတ်ပေမယ့် ကဗျာရေးတဲ့ကောင်ကို ချစ်ဖို့ နင်မကြိုးစားနိုင်ခဲ့ဘူး။ ဆေးရုံအနံ့ကို မနှစ်သက် မုန်းတီးပေမယ့် ဆေးကျောင်းသားဆိုတဲ့ ကောင်ကို ချစ်ဖို့တော့ နင်ကကြိုးစားခဲ့တယ်။ ရပါတယ်… အိသဒ္ဓါမိုး ရယ်…။။ […]
naywoon niမဆုံးတဲ့….သီချင်း (၄၃) နောက်သူတို့ဆီက တစ်ချို့ အသုံးကိုလည်း မှတ်ရသေးတယ်….။ မီးခြစ်ကို မီးဂတ် …..။ ဓါတ်မီးကို ဒုတ်မီး ဖယောင်တိုင်ကို မီးတိုင်….။ အဲဒါတော့ ချက်ခြင်းမှတ်မိသွားတယ်….။အဲ အနှုတ်လည်ပေးပါဆိုတာကြတော့ အကြွေခတ်ချင်လို့ တဲ့ …။ မြို့အနေအထားအရ မြို့သက်ရှည်နေပေမဲ့ သိပ်မတိုးတက်သေးဘူး…။ အဓိကတော့ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကြောင့် လို့ ထင်တယ်…။ လမ်းတွေကမကောင်းဘူး….။ လမ်းတွေက မကောင်းတော့ ကားကောင်းကောင်းမရှိဘူး…။ ပိုက်ဆံရှိတဲ့ သူဌေးတွေ ရှိသတဲ့….။ ကားဝယ်စီးနိုင်ပေမဲ့ ဒီဘက်ယူမလာဘူး….။ မကွေးလိုနေရာမျိုးမှာ ထားပြီးလိုင်းပြေးနေတယ်…။ ရန်ကုန်မှာဝယ်ထားတယ်…။ တောင်သူ များတဲ့ အရပ်ဒေသပေမယ်လို့ အရင်နှစ်က ကြက်သွန်ဈေးကောင်းခဲ့လို့ ပိုက်ဆံတော်တော်ရခဲ့ကြတာပေါ့….။ နွားစာနဲ့ ထင်းရအောင် စိုက်ခဲ့တဲ့ ပဲစဉ်းငုံကလည်း ဈေးကောင်းရခဲ့ကြပေါ့……။ မကောင်းတာက ဝန်ထမ်းတွေပါပဲ….။ 1989 -ဧပြီမှ စပြီး လစာတိုးပေးတယ်ဆိုပေမဲ့ […]
အချစ်ဦး နင်နဲ့ငါ ကမ္ဘာတစ်ရာလောက် ဝေးနေပြီ နင်ပြောပြောနေတဲ့ ပန်းသီးကို တစ်ဖဲ့နှစ်ဖဲ့ ကိုက်စားရုံနဲ့ ပြီးမလား ဆိတ်ငြိမ်ရာ တောအုပ်ကိုကျွမ်းကျင်ရုံနဲ့ လှောင်ရယ်လိုတဲ့ အကျင့်ကိုဖျောက်ပါ ငါပြောပြောနေတဲ့ ကမ်းနဖူးလေးကို ရောက်ဖူးစေချင်တာလည်း သဘောမပေါက်ဘူး တကယ့်စာခြောက်ရုပ်ကလေးအတိုင်း လည်လိုက်တာ …. ရောင်စုံခြယ်တောအုပ်လေးတစ်ခု တိတ်ဆိတ်နေတာဟာ နင့်ကိုငါ ဖွက်ထားတဲ့ အိပ်မက်လေးပါ အခြားလူတွေ စကားတတ်တိုင်း ငါ့ကိုမုန်းနေရင် နင့်ပါးကလေးကို ပြန်မပေးလိုက်ပါဘူး ခြေဖျားကအစ စိတ်အဆုံး (သိပ်ပံ)နည်းကျတည်ဆောက်နေကြတဲ့ခေတ်မှာ သွေးရိုးသားရိုးလွမ်းရမှာတောင် ဂုဏ်ငယ်သလိုပေါ့ ………။ ။ comegyi မနေ့က ဖတ်မိတဲ့ကဗျာလေးပါ….။ ဖတ်မိသူတွေကတော့ ဘယ်လိုခံစားမိသလဲ မပြောတတ်ဘူး….။ နေဝန်းနီကတော့ အဲဒိကဗျာလေးကို ဒီလိုလေး ခံစားလိုက်မိတယ်…။ ကဗျာရေးတဲ့သူကိုလည်း မသိပါဘူးနော် ..။ ပြိးတော့ နေဝန်းနီဆိုတဲ့ကောင်က ကိုယ့်ဟာကိုသာ ကဗျာရေးတာ သူများရေးတဲ့ […]
Moe Z၁ ဒေါ်လာနဲ့ ၈ရ ဆင့်၊ ဒါအကုန်ပဲ။ နေ့တိုင်းသူမဈေးဖိုးကို နည်းနိုင်သမျှနည်းအောင်သုံးခဲ့သည်။ ဈေးအပေါဆုံး အသားနဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို တစ်ဆိုင်ပြီးတစ်ဆိုင် မရ ရအောင်ရှာဝယ်ခဲ့ပြီး ငွေကိုတတ်နိုင်သလောက်စုခဲ့ရတာ။ ငွေတွေကို နောက်တစ်ခေါက်ပြန်ရေကြည့်တယ်။ သူမ မမှားပါ၊ ၁ ဒေါ်လာနဲ့ ၈ရ ဆင့်၊ သူမမှာရှိသမျှ အကုန်ပါပဲ။ မနက်ဖြန်ဆိုရင် ခရစ်စမတ်ရောက်ပြီ။ ဒီငွေလေးနဲ့ သူမဘာမှလုပ်လို့မရတော့။ သူမတတ်နိုင်တာဆိုလို့ ငိုကြွေးဖို့ပဲ ရှိတော့တယ်။ ဆင်းရဲစုတ်ပြတ်နေတဲ့ အခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ သူမတစ်ယောက်ထဲ ထိုင်ငိုနေလိုက်သည်။ သူမနာမည် ဒဲလာပါ။ ဒီအခန်းကျဉ်းလေးထဲမှာ သူမရဲ့ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဂျင်မ်နဲ့ အတူနေပါတယ်။ ကံကောင်းထောက်မလို့ ဂျင်မ်က အလုပ်တစ်ခုရပေမယ့် သူ့လခရဲ့ တော်တော်များများကို ဒီအခန်းလေးရဲ့လခအဖြစ်အသုံးပြုရသည်။ သူမအလုပ်ရဖို့ ကြိုးစားကြည့်ပေမယ့် ခေတ်ကာလကြောင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အလုပ်ရဖို့မလွယ်ကူပါ။ ခက်ခဲကြမ်းတမ်း တဲ့ဘဝမှာ သူမအတွက် စိတ်အချမ်းသာဆုံးအချိန်က […]
ေၾကာင္ေလးသင်္ဘောသား ယနေ့ နေ့လယ် ၁၁နာရီတွင် Summer Palace Hotel တွင် ကျင်းပမည့် အဘဖောနှင့် MG ရွာသူားများတွေ့ဆုံပွဲတွင် ရွာသူားအယောက်(၂၀) ကျော်အား နေ့လယ်စာ ဘူဖေးဖြင့် ဧည့်ခံကျွေးမွေးမည့် ဇီ ဘဖောအားဂုဏ်ပြုသေားအားဖြင့် ဤစာအားရေးသားပါသည်။ အဘဖောသည် သင်္ဘောသီးဖြစ်သည့်အားလျှော်စွာ ဂိုဏ်းတူ အခြားသင်္ဘောသီးများအား ဤစာတွင် ထည့်သွင်းရေးသားသွားမည်ဖြစ်ပါသည်။ မှားယွင်းမှုတစုံတစ်ရာ ရှိပါက မေတ္တာဖြင့် ခွင့်လွှတ်ကြပါရန် ကြိုတင်တောင်းပန်အပ်ပါကြောင်း။ ။ ကြောင်လေး။ ။ ကျနော် ခပ်ငယ်ငယ် ငါးတန်းကျောင်းသား ဘဝလောက်က အဖြစ်လေးကိုသတိရတယ်ဗျ။ ကျနော်တို့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှာ ဒေါ်ရှိန်ဆိုတဲ့ အပျိုကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့ကိုတစ်လမ်းလုံးက ဂျီးတော်ကြီးလို့ခေါ်ကြတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူ့မှာ ဒေါ်ငွေ ဆိုတဲ့ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်။ အဲဒီဒေါ်ငွေ ဆိုတာ အိမ်ထောင်ရှိတယ်။ သူ့ယောကျားနာမည်က […]
ေၾကာင္လတ္ဂေါင်း(ဦးခေါင်း) ခြင်းဆက်အမွှာအားခွဲစိတ်ကုသလိုခြင်း ဦးခေါင်းခြင်းဆက် အမွှာ ထဲမှ တစ်ဦးရဲ့ပြောကြားချက်ကို ရွာသူားများသိစေရန်နှင့် အကြံပေးနိုင်ရန် ဖော်ပြလိုက်ပါတယ်။ ကျနော်တို့ က ဦးခေါင်းဆက် အမွှာညီနောင်ပါ၊ ကျနော်က အကြီးပါ။ ကျနော်တို့မှာ အကိုနှစ်ဦးနဲ့ ညီမတစ်ဦးရှိသေးတော့ စုစုပေါင်းမောင်နှမ ငါးဦးပေါ့။ ကျနော်တို့အမွှာနှစ်ဦးမှာ ဦးနှောက် ကတော့တစ်ခုတည်းဖြစ်နေပြီး အဲဒါကို တခြမ်းစီ ခွဲသုံးနေရတာ အရမ်းအခက်အခဲရှိပါတယ်။မလွယ်ပါဘူး။ ဒါကြောင့် ခွဲစိတ်ကုသမှုခံ ချင်နေတာပါ။ တကယ်လို့ခွဲစိတ်ကုသမယ်ဆိုရင် ဒီဦးနှောက် ကိုတခြမ်းစီပါအောင် ခွဲစိတ်မှ နှစ်ဦးစလုံးအတွက်အဆင်ပြေမှာပါ။ အဲလိုခွဲစိပ်လို့ ရနိုင်ပါ့မလား။ နှစ်ဦးစ လုံးသေများသွားနိုင်သလား၊ ရှင် ရင်ကော ဦးနှောက်တခြမ်းစီဆိုတော့ ကျပ်မပြည့်ပဲ ရူးများ ရူးသွားမလား။ ဘာဖြစ်လု့ိ ခွဲစိပ်ချင်ရတာလည်းဆိုတော့ ကျနော်တို့တွေက စာရေးရတာဝါသနာပါတယ်လေ။ ဒါကိုဟိုကောင်ပြောပြီးလို့ ခင်ဗျားတို့လည်းသိလောက်နေပါပြီ။ စာရေးတယ်ဆိုတာ အရမ်းခေါင်းသုံးရတာမဟုတ်လား။ […]
ခွေးစကားမပြောနဲ့….တဲ့ ခေါင်းစဉ်က နဲနဲ တော့ရိုင်းပေလိမ့်မယ်…။ မြန်မာ စကားရှိသား ….။ ထိမှနာ ဆိုတာ ……။ ဒါကြောင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ပြောမလို့ဟာ…..။ မကောင်းပါဘူးဆိုပြီး တစ်ဆင့်လျော့ပေးလိုက်တာ…………။ လူဆိုတာ တိရစ ္ဆာန်ထက်သာနေတဲ့ အချက်တွေထဲမှာ ဘာသာစကား ရှိမှုကလည်း ပါတယ်…..။ ဘာသာစကားသာမရှိဘူး….။ စာပေသာမရှိဘူး….။ လက်ကြောမတင်းတဲ့ စောက်ပျင်းတွေ အလုပ်ဆိုပြီး မလုပ်ခဲ့ကြဘူးဆိုရင် ခုနေခါ ခွေးလို အူတာရယ် ဟောင်တာရယ် မာန်ဖီတာရယ်လောက်ပဲ ရှိတဲ့ အဆင့်က လူတွေ တက်ကြဦးမယ်မထင်ဘူး….။ လူသမိုင်းအဆင့်ဆင့် ပြောင်းလဲ လာတာကလည်း စာပေကြောင့် မဟုတ်ရင် ဘယ်ဟာကြောင့်လဲ……။ နေ့စဉ်ဘဝ ကနေ စာပေနဲ့ ပတ်သက်တာတွေ ဖယ်ကြည့် လိုက်စမ်းပါဦး ……။ ဝတ္ထု -ကဗျာ -သီချင်း -ရုပ်ရှင်… ဖယ်ထုတ်ထားလိုက်……..။ […]